Project 2018: Maleiki en Grakovichy

De groep van 15 meisjes en 10 jongens in de leeftijd tussen 7 en 10 jaar zitten op de scholen in de dorpen Maleiki (Малейки) en Grakovichy (Храковичи). Deze dorpen liggen ongeveer 10 km buiten het Radio-Ecologisch Reservaat Polesski. Dit natuurrerservaat is de voormalige ‘verboden 30km zone’ rondom de kerncentrale van Tsjernobyl. Bewoners uit dit gebied zijn in 1986 verplicht vertrokken naar andere plekken in Wit-Rusland.

Het stralingsniveau in dit gebied was zo hoog dat menselijk leven (bijna) onmogelijk was. Dit gebied is door de natuur overgenomen. Huizen zijn daardoor onbewoonbaar en de infrastructuur is zo slecht dat er zonder grote investeringen geen normaal leven mogelijk is. Hoewel het stralingsniveau is afgenomen, is het maar zeer de vraag of in dit gebied ooit weer mensen permanent gaan wonen.

Net buiten deze regio wonen mensen in de dorpen. Grote steden zoals Mozyr en Gomel liggen 70 km verwijderd. Net zoals in vele andere plattelandsgebieden in Wit-Rusland is hier de sociaal-economische situatie slecht. Hoge werkeloosheid, uitzichtloosheid en sociale armoede kenmerkt dit gebied.

8 Weken lang zijn de kinderen in de watten gelegd bij het gastgezin ondersteund door een programma wat hun weerstand aanzienlijk heeft verbeterd. Aangesterkt en met een hele ervaring rijker keerden zij weer terug naar hun eigen leefomgeving. Het verblijf heeft hun gezondheid goed gedaan.

Verslag per week

En dan is het zover: de laatste week is aangebroken. Tijd voor afscheid. Afscheid van het zwembad, gymen, de schoolkinderen…. Ondertussen zwoegen de gastgezinnen op de fotoalbums en wordt er met enige zorg gekeken naar de enorme hoeveelheid spullen die slechts in 1 tas gestopt moet worden die ook nog eens maximaal 20 kilo mag wegen.

Bij Knappe Kappers werden de haren van de juf, tolk en kinderen feestelijk geknipt voor de slotavond.

In de Max was het slotfeest, met muziek, dans, zang een heerlijk Italiaans buffet en ‘oneindig veel’ schepijs van Sebastiaan en een optreden van het Alphens Kozakkenkoor. Omdat voor de 10e keer een project is georganiseerd waren ook de ‘oprichters’  van het eerste uur aanwezig. Alle (oud-)gastouders, tolken en andere vrijwilligers kregen het lustrumboek overhandigd.

Een dag later was het echt afscheid nemen. Dit keer van de Nederlandse kinderen op de Hobbitburcht. Met een heus optreden van zowel de Wit-Russische als de Nederlandse kinderen werd dit project op school voor hen afgesloten.

En toen was het donderdag 26 april……De kinderen, juf en tolk wilde graag naar huis, maar afscheid nemen is soms zo moeilijk! Daar vertrok de bus uit Alphen. Komt er ooit weer een weerzien tussen gast en gastgezin?

Foto-impressie Project 2018

[rev_slider alias=”Project_2018″]

Verslagen en video’s

[gview file=”http://tsjernobyl-alphen.nl/wp-content/uploads/2016/09/Verslag-Belarus-2017.pdf”]

[gview file=”https://tsjernobyl-alphen.nl/wp-content/uploads/2017/04/2018_Verslag-Haalreis.pdf”]

[gview file=”https://tsjernobyl-alphen.nl/wp-content/uploads/2017/04/2018-Verslag-brengreis.pdf”]

Samenvatting (in foto’s)

[rev_slider alias=”Sponsoren”]